René Melenberg
en plein air schilder
Karin Wensink
Wie wandelend of fietsend geniet van de Slangenburgse natuur, kan zomaar ineens René Melenberg tegen het lijf lopen. René Pleinair, zoals hij zich op zijn website noemt, schildert en plain air. Dat is een in de landschapsschilderkunst gebruikte term voor direct ter plaatse, in de vrije natuur op het doek vastleggen van het onderwerp, waarbij de nadruk ligt op spelen met het daglicht. René schildert dus buiten, het liefst elke dag.
Nu net een jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met de schilderkunst van René. Ik werd getroffen door het schilderij dat hij die dag maakte op begraafplaats Nutselaer. Sinds zijn vader er begraven ligt, buurt hij er graag, vertelde hij me. “Het is voor mij net zoiets als toen hij nog leefde een bakkie doen. Het is er is erg mooi en schilderachtig. Er liggen zoveel emoties en herinneringen voor veel mensen, het is een eer om daar te mogen schilderen en het maakt me dankbaar dat ik iets van die sfeer heb mogen vangen.”
In 2006 raakte René geïnspireerd door de Engelsman Jon Hall die met zijn ‘Limner’s Contract’ een jaar lang elke dag in de open lucht een schilderij maakte. Zelf ging hij ook die uitdaging aan en raakte niet meer los van het buiten schilderen. René voelt zich ook erg verwant met de Achterhoekse columnist, illustrator en schilder Piet te Lintum, die een groot aantal landschappen en dorpstaferelen schilderde in de Achterhoek. In de stijl van Te Lintum, schildert René boerenerven, landschappen en markante gebouwen.
Bij het Slangenburgs Buurtfeest afgelopen zomer legde hij
het vogelschieten vast in olieverf.
Op zijn fiets struint hij de omgeving af, op zoek naar mooie en minder mooie plekjes. Van iedere plek is wel een schilderachtig plaatje te maken, zegt hij. In zijn camouflagekleding, achter zijn mobiele schildersezel, gaat hij vrijwel op in het decor. Met snelle hand tovert hij de eerste contouren op het board. Terwijl ik foto’s maak van zijn arbeid, constateer ik dat hij sneller schildert dan ik fotografeer. “Foto’s maken is niet nodig”, grapt hij, “ik heb het er allemaal al op staan!”
René houdt van de gesprekken onderweg. Je komt van alles tegen. Een keer schilderde hij een geit die ergens langs de kant van de weg liep. Die geit liep daar altijd. In gesprek met de eigenaresse, vroeg hij of de geit ook een naam had. “Ja”, sprak ze, “Geit!” Die Achterhoekse nuchterheid vindt hij aangenaam en wel grappig. Ook heeft hij zijn favoriete boerenadresjes, oude plekken, mensen waar hij gemoedelijk op de koffie kan. En je moet niet raar staan te kijken als hij je aanbiedt even te helpen je tuintafel in elkaar te zetten.
René heeft een groot hart voor de Nederlandse boeren en die uit Slangenburg en omgeving in het bijzonder. Hij kan zich ergeren aan de ongenuanceerde manier waarop uit linkse hoek de boer wordt weggezet als vervuilende crimineel. “Kom kijken en ga in gesprek met die boer en zie hoe goed hij omgaat met zijn vee, zijn land en de natuur.”
Op een blauwe maandag in militaire dienst na, is René zijn hele werkzame leven kunstschilder geweest. “Veel mensen zien mijn beroep als een veredelde hobby. Voor mij is het mijn dagelijks werk en af en toe is dat zelfs gewoon topsport. In de loop van de jaren ontwikkelt zich je manier van werken. Eerst schilder je wat je ziet, daarna schilder je wat je denkt te zien en tenslotte schilder je wat je wilt laten zien. Als je er 100 hebt gemaakt, heb je weer wat geleerd!” René Plenair weet met ‘eenvoudige’ penseelstreken de indruk van diepe details te wekken.